خانه دوست م.ت.اجلی

 سلام . سلامی به زیبایی صبح دل انگیز پاییزی که بدیعترین تابلو عشاق دنیاست.نسیم خنک صبحگاهی که به صورتم میخورد وجودت را حس میکنم.  میدانی که دوستت دارم. دیروز از خدا به خاطر خلقت تو تشکر کردم. آرامشی که در کنار تو دارم و با یاد تو دارم جای شکرگزاری دارد و خودت میدانی که چقدر دوستت دارم.با تو زیر باران چتر نمی خواهم. گریه ابرها با دیدن ما کنار یکدیگر آرامتر خواهد شد. وقدم زدن روی برگهای پاییزی با تو.وای ...میدانی برگهای زیر پای ما چه میگویند؟گوش کن . عشق ما را در گوش هم زمزمه میکنند.  جویبار از قدم زدن ما درکنارش لذت میبرد. و پرندگان در بالای سر ما میرقصند. دوستت دارم و چه زیباست با تو بودن و از تو گفتن. تویی که تمام دنیای من در آغوش تو خلاصه میشود . تمام آرامش من آنجاست. میدانی؟  وقتی موهایم را نوازش میکنی من آرام  آرام گریه میکنم...

 باتو بودن مرا به افسانه ای تبدیل خواهد کرد.

که آیندگان از آن سخن خواهند گفت.

و من آن افسانه راهم دوست خواهم داشت.

در دفتر خاطراتم خواهم نوشت؟

عجب بازیهایی دارشتی با من ، ای سرنوشت

 آهای دیوار دمت گرم! اگه جوابمو نمیدی ، لااقل اجازه دادی بهت تکیه کنم.

دیوار! مرسی

 من چتری میخواهم برای دو نفر ، در مرام ما تک خوری ممنوع.

 میبوسمت از دور تا با بوسه بر گل ،

دل بلبل آب شود.

قلبم را ببین از برای تو ،چه عاشقانه می طپد؟

دستی از سر لطف بر روی قلبم بنه ،

 من از اومدن پاییز هم عشق رو احساس میکنم، هم دلم میگیره.

حالتی بهم دست میده، مثل گریه ای که از شوق دیدن یه دوست قدیمی بعد از مدتها دوری اومده باشه.

 من دوست دارم سوار قایق خیال در دریای بیکران چشمانت تا بی نهایت آرزو سفر کنم و به جایی برسیم که فقط تو باشی و من باشم و قایقی . حتی شده  اگر، برای دقایقی. 

 دلم به هر بهانه ای ، بهانه ترا میگیرد.

چقدر خاطره خواهم ساخت ! باتو،

به بهانه دیدن دوباره ات.

من از لب تو ، منتظر لبخندم.

دل را به لب شکر شکنت  ،   میبندم

گرخنده کنی بر رخ من، ناز نگار

من همره اشک شوق تو، میخندم